Zeytin Yağlı Kabak Kayığı ve Mim

Bazı sebzeleri bizimkilere yedirebilmek için nasıl allayıp pullayacağımı şaşırıyorum. Bu kabağı yaptığımda "eyvah yine gözüm doymadı çok yaptım, sürünecek" dedim ama anında bitti. İkişer, üçer tane yediler :) Resim maalesef güzel çıkmamış ama tadı ve sunumu gerçekten çok güzel.

Malzemeler

4 adet kabak

1 adet soğan

2 adet domates

150 gr bezelye

1 kahve fincanı pirinç

Dereotu

Zeytin yağı

Tuz

Şeker

Düdüklü tencereyi ateşe koymadan önce ince ince kıyılmış soğanları, küp küp doğranmış domatesleri, bir çay kaşığı şekeri ve tuzu tencerenin içine koyup, çok ezmeden yoğurur gibi elinizle harmanlayın.

Bezelyeyi eklemeden önce haşlamamız gerekiyor. Çünkü kabak bezelyeden önce piştiği için eriyebilir. Haşladığımız bezelyeyi ve pirinci de ekleyip harcımızı harmanlıyoruz.

Kabaklarımızın başlarını ve kabuklarını temizledikten sonra boyundan ikiye kesiyoruz. Bir tatlı kaşığı yardımı ile kabakların çekirdekli kısmını oyup kayık şekli veriyoruz. Hazırladığımız kabakları oyuk kısı aşağıda kalacak şeklide tenceremize harçların üzerine yerleştiriyoruz.

Düdüklü tenceremize zeytin yağı ve bir çay bardağı su koyup ağzını kapatıyor ve ateşe koyuyoruz. İlk tısladığında düdüğünü kapatıp, ikinci tıslama da altını kısıyoruz. İkinci tıslamadan sonra 5 dk bekleyip altını kapatıyoruz.

Soğuduktan sonra bir servis tabağına önce kabaklarımızı alıyoruz. Sonra içlerine harcımızı dolduruyoruz. Son olarak üstünü kıyılmış dereotu ile süsleyip servis edebiliriz.

Afiyetle...

Gelelim mime :) Sevgili Nesliname beni mimlemiş ve soruyor "Ölmeden önce ne yapmak isterim?"

Eşim ile evlenmeden önce o askerliğini yaptığı zamanlarda izne gelirdi. Gezer tozardık vakit ayrılık vakti olunca ona bakmaya, sarılmaya doyamazdım. Bir gün bana "son nefes asla yetmez" dedi. Ne kadar doğru bir söz! O günden beri beni çok etkileyen ve sıklıkla kullandığım bir söz oldu "Son nefes asla yetmez!!!"

İşte bu yüzden yapmayı isteyeceğimiz şeylerin sonunun geleceğini sanmıyorum. "Hayatımda istediğim her şeyi yaptım artık ölebilirim" diyemez bir insan. İstekler asla bitmez :) 100 yaşına bile gelsek yapmayı umduğumuz şeyler olacaktır eminim. Umut et son ölür!

Ama şu an bir kerede aklımdan geçen şeyler genelde ailemle ilgili. Öncelikle çocuklarımın başarılı, kendi ayakları üzerinde durabilen bireyler olduğunu görmek isterim. Sonra sevgili eşimle beraber hep ertelemek zorunda kaldığımız anca emekliliğimizde yapabileceğimiz hayallerimizi gerçekleştirmek isterim. Onlar ne mi :)

Önce deniz kenarında bir arsa alıp kendi evimizi yapmak. Ama öyle bir yapmak ki fayanslarını bile çiniden kendimiz yapmak istiyoruz :)) sonra o evin bahçesine bir bağ yapmak. Ve bizi idare edecek kadar sebze meyve :)) Yine o evin bahçesinde, bir köşede amatör şarap yapımı için kullanacağımız mahzenimiz olacak. Bahçenin başka bir yerinde bir taş fırın. Ve limanda yine kendimizin yaptığı el  yapımı bir yelkenli.

Ölmeden önce o evde sevgilim, tek aşkım eşimle en az 50 yıl yaşamak ve o yelkenliyle gezmedik kıyı bırakmamak istiyorum :)) Allah umarım bizi hiç ayırmaz, sağlık, huzur ve para verir de biz de hayallerimize kavuşuruz.

Gerçi her geçen yıl bizim bu ev projemize yeni bir şeyler ekleniyor :) Emekliliğe kadar malikaneye de dönebilir "bide şu olsun, bide bu olsun" diye diye ... :))) Olsun Allah yardımcımız olur inşallah :)

Şimdi gelelim mim zincirini döndürmeye...

Alternatif Mutfak Handan, Pembe Kekik, Mutfağa Buyrun Sevda, Sarı Mutfak Hande, Derya Ablacığım ve cevaplamak isteyen herkesi mimliyorum...

Söyleyin bakalım ölmeden önce ne yapmak istersiniz ???

Sevgiler...